اطلاعات مراسم
شــــب سوم مـــــحـــــرم‌الحـــــرام۱۴۴۴
پیش منبـر: حــــــاج اکـبــــــر مـولایــــی
سخـنـران : دکــتـر حشـمـت‌الله قـنــبری
بامداحی : حــاج محمــدرضـا طاهــــری
حــــاج ابــــــراهــــیــــم رحــــیــــمــــی
کربــــلایـــــی حــــســـــیــــن طاهـــــری
یکشنبه۹مرداد ۱۴۰۱ | ۲محرم‌الحرام ۱۴۴۴
دکتر حشمت الله قنبری – سخنرانی
حاج محمدرضا طاهری – مناجات با امام زمان (عج)
بی تاب وبی صبر و قرارم در فراقت
این است حال و روزگارم در فراقت
یک عمر دردل بودی و از دیده پنهان
هم با منی ، هم غصه دارم در فراقت
هرصبح وشب درخلوت خود روضه دارم
شد روضه ها دار و ندارم در فراقت
**
یاد سه ساله دختری که گفت : بابا
رفتی ومن چشم انتظارم در فراقت
بابا منی که دست تو زیر سرم بود
برخاکها سر می گذارم در فراقت
بابا بیا باخود ببر جامانده ات را
منكه دگر طاقت ندارم در فراقت
حاج محمدرضا طاهری – روضه حضرت رقیه سلام الله علیها
از حرم رفتی و آتش زده شد بال وپرم
بعد تو ریخته شد خاک یتیمی به سرم
چه فراقی و چه داغی که ندیده چشمم
در همین فاصله از زندگی مختصرم
چند روزی است که از حال دلم بی خبری
چند روزی است که از حال سرت بی خبرم
شانه ی سنگ شده جایِ سر دختر تو
جایِ آغوش تو ای کوه ترین مرد حرم
مو ندارم به سر و سوخته گیسویی که
می رسیده است زمانی قد آن تا کمرم
کاش میشد که دوباره به مدینه برویم
تا که انگشتر ی از شهر برایت بخرم
کفتر جلد سر و دوش عمویم بودم
حال با حرمله و شمر و سنان همسفرم
سیلی و هلهله کم بود که با زخم زبان
هر کسی زد نمک طعنه به زخم جگرم
گر چه گیسو و سرم سوخت ولی شکر خدا
معجر سوخته ای هست ببندم به سرم
کاش می شد که نخی از گل پیراهن تو
باخودم محض تبرک به مدینه ببرم
آبرو بود که از کاخ ستم می بردم
باهمین اسلحه ی اشک و همین چشم ترم
دست و پا گیر شدم مرحمتی کن بِبَرم
که در این قافله با تاول پا دردسرم
حاج محمدرضا طاهری – زمزمه | دست خودم نبود
دست خودم نبود، یدفه پیر شدم
از خواب که پا شدم، دیدم اسیر شدم
دست خودم که نیست، خرابه حال من
بچه هاشون بابا عمه رومیزنن
دست میندازن من و، میگن میریم برات، گوشواره میخریم
دست میندازن من و، دست میزنن بابا، همه‌ش به روسریم
دست میندازن من و میون بازار
دست میندازن من و توی خرابه
میگن آروم بازی کنیم تو کوچه
بابای این دختر رو نیزه خوابه
…………..
چشمات و وا کن و، دخترت و ببین
تو صورتم بابا، مادرت و ببین
دیگه نمیشه که، مشکل و حل کنی
دستی نداری تا، من و بغل کنی
دست تو که نبود، دستم شکسته از، دست یهود شده
یه جوری زجر زده، که حتی دستای، خودش کبود شده
دستم نمی‌رسید بابا تا نیزه
زد نیزه دار رو دست من با نیزه
دست کدومشون تو رو کبود کرد
دستای خیزرون بوده یا نیزه
حاج محمدرضا طاهری – زمینه | الموت اولی من رکوب العاری
الموت اولی من رکوب العاری
مردن بهتر از ذلت است و خواری
از ما نداری غیر این انتظاری
مثل شهید بی گناه کربلا
سازش با اهل ستم نمیکنیم
پیش کسی بجز خدا و اهل بیت
تا به ابد سر را خم نمیکنیم
ای که شده از غمت
ناله ی مادر بلند
با سر بر نیزه ات
شیعه شده سر بلند
یااباعبدالله حسین ( ۳ )
حاج محمدرضا طاهری – زمینه | نمیدونی چندبار
نمیدونی چند بار مردم از بغضی که توی گلوم بوده
نمیدونی چند بار برگشتم از مرگی که روبروم بوده
نمیدونی چند بار اشگ ما رو خنده ی دشمنا دراورده
نمیدونی چند بار ، عمه منو از زیر دست و پا دراورده
نمیدونی چند بار
اه بابا ، عمر دخترت شده کوتاه بابا
زدن منو قربةالی الله ، بابا ، اه بابا
از کجا بگم از وقتی که تو رفتی
از کجا بگم از وقتی که عموم رفت
از کجا بگم از وقتی که بلندی موم رفت
اه بابا ۳
نمیدونی چند بار ، پای نیزه ، چشم من، به سرت افتاد
نمیدونی چند بار ، با سیلی ، از رو ناقه دخترت افتاد
نمیدونی چند بار ، عمه به خاطرم جلو دشمنا وایستاده
نمیدونی چند بار ، شمر به جون من و اهل حرم افتاده
نمیدونی چند بار
ای بابا ، دیدم افتادی باسنگ از نی بابا
دیدم تو رو زدن توُ بزم مّى بابا
اى بابا
از كجا بگم ، از وقتى تو رو چوب زد
از كجا بگم ، از وقتى منو خوُب زد
از كجا بگم ، از وقتى عمه مو تا غروب زد
اه بابا ( ٣ )
حاج محمدرضا طاهری – نوحه | نور چشمان محمد
۱
نور چشمان محمد
از دل ویرانه سر زد
یا رقیه مژدگانی
عشقت آمد
بعد از آن شب های تلخ اشک و زاری‌ها
آمده پایان آن چشم انتظاری‌ها
بی قراری‌ها
سر شده غم‌های تو/یا رقیه
شد شب رویای تو/یا رقیه
آمده بابای تو/یا رقیه
۲
عشق من پس پیکرت کو
جای سالم بر سرت کو
باقی رگ‌های سرخ
حنجرت کو
دشمن تو دخترت را روز و شب می‌زد
دیدمت آنجا که چوبش را به لب می‌زد
بی ادب می‌زد
هرچه سنگ است آمده/سوی بابا
هرچه آمد خورده بر/روی بابا
غرق خاکستر شده/موی بابا
۳
آن طلوع فجر آمد
وقت صبر و اجر آمد
آه تا بابا تو رفتی
زجر آمد
دخترت پرپرترین لاله در این باغ است
یادگار آن شب افتادن از ناقه است
گونه‌ام داغ است
آتش و اهل حرم/من چه گویم
با تو از موی سرم/من چه گویم
آه که از معجرم/من چه گویم
کربلایی حسین طاهری – واحد | وقتی قرآن شدی
وقتی قرآن شدی منم حکم
اعجاز تو شدم
مثل اصحاب کربلا تو شام
سرباز تو شدم
قول دادم من بهت که طاقتم سر نیاد
خون تو ریخته شد تا چادرم درنیاد
من دعات می‌کنم تو نماز شبم
من خود فاطمه‌م من خود خود زینبم
یا حسین یاحسین
من یک سرباز بی‌زره تو یک سردار بی‌کفن
گریه بود عشق من به تو
عزت بود ارث تو به من
هر دفعه مردم و چشم تو زنده‌م می‌کرد
پیش دشمن سر تو سربلندم می‌کرد
بابا اسم تو بود هر نفس رو لبم
من خود فاطمه‌م من خود خود زینبم
یا حسین یاحسین
کربلایی حسین طاهری – واحد | الیوم الیوم نعزی فاطمه
ای واویلا عزا و ماتمه
الیوم الیوم نعزّ فاطمه
کربلا غوغاست شور عاشوراست
پرچم محرم امام حسین بالاست
آقای ما یا اباعبدالله
دنیای ما یا اباعبدالله
پای تو می‌مونیم یا اباعبدالله
روز و شب می‌خونیم یا اباعبدالله
ای واویلا عزا و ماتمه
الیوم الیوم نعزّ فاطمه
مشکی برتن کنید محرمه
دل‌های نوکرا پر از غمه
هرچی گریه کنی بازم کمه
ای واویلا عزا و ماتمه
ای واویلا عزا و ماتمه
الیوم الیوم نعزّ فاطمه
گرچه این روزا تاریکه دنیا
مرده زنده می‌شه بایه یاحسین ما
نور مطلق یا اباعبدالله
حق مع الحق یا اباعبدالله
تو نعم الامیری یا اباعبدالله
عالم رو می‌گیری یا اباعبدالله
ای واویلا عزا و ماتمه
الیوم الیوم نعزّ فاطمه
غوغایی توی عرش اعظمه
صاحب عزا رسول خاتمه
روزیِ گریه‌مون فراهمه
ای واویلا عزا و ماتمه
کربلایی حسین طاهری – واحد | گرداگرد کعبه ، همه یاور تو ایم
گرداگرد کعبه؛ همه یاور توئیم
اللهم عجل لولیک الفرج
تو فرمانده‌ای و؛ همه لشکر توئیم
اللهم عجل لولیک الفرج
تو عین علی و؛ مالک‌اشتر توئیم
اللهم عجل لولیک الفرج
رو سر ما یه سربندِ یاحیدر
تُو دستمون یه قبضۀ شمشیره
قسم به حق؛ به آیۀ جاءَ الحق
دعای این نوکرها می‌گیره
اللهم عجل لولیک الفرج
کربلایی حسین طاهری – شور | ممنون که ای ماه اومدی
ممنون که ای ماه اومدی
بابا با دلم راه اومدی
ممنون ک با پا نه با سر
دیدی کشیدم آه اومدی
دلبریام یادت هست، بابا
طرز نیگام یادت هست، بابا
دیگ من از دست رفتم، بابا
قشنگیام یادت هست، بابا (۲)
سربار عمه هام نگو نه
به سختی راه میام نگو نه
میخوام میخوام میخوام بگو خب
امشب باهات بیام نگو نه
بند دوم؛
حرفامو نشنیده بگیر
بابایی دیگه عمه برید
دائم حواسش بود به ما
حتی وسط بزم یزید
النگو هام یادت هست، بردن
گوشواره‌هام یادت هست، بردن
عقیق‌تو یادم هست، چی شد؟
انگشترام یادت هست، بردن(۲)
شبیه دخترت، مگه نه؟
خیلی به مادرت … مگه نه
مثه مادر بزرگا شدم
بخاطر سرت ، مگه نه؟
بند سوم؛
این راه طولانی برام
شده دلیل زخم پاهام
از بعد زجر و نیمه شب
دیگه نمیتونم راه بیام
تا دید نشستم تنها، بد زد
به دخترِ بی بابا ، بد زد
مثه مدینه، مادر، کوچه …
سوال نکرده اما، بد زد (۲)
دور از چشه بابا و عمو
یه‌جوری سیلی زد که نگو
بگو گناه من چی بوده؟!
بگو بگو بگو ! تو بگو …
ویز Waze
گوگلمپ GoogleMap
تازه های نوریه در آپارات
شب چهارم محرم الحرام – ۱۰ مرداد ۱۴۰۱
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.